Wonen in Bretagne

Tekstschrijver Betty Rombout woont en werkt in het Franse Bretagne. Samen met haar vriend pakte ze twee jaar geleden haar spullen en vertrok naar Frankrijk. Een besluit dat veel mensen misschien overwegen maar nooit uitvoeren en waar ze dan ook graag over vertelt. Vandaag haar verhaal over emigreren en wonen in Bretagne.

Wonen in Bretagne

Door Betty

Een huis in een rijtje, woningen voor en achter, een postzegeltuin, veel mensen, keiharde muziek in elke winkel die je binnen gaat en een mentaliteit van ‘moeten’. We waren het zat: Nederland. En wat doe je dan als je bijna 50 bent. Je biezen pakken oftewel met het oude campertje op pad, op zoek naar het Beloofde Land.

Ruim twee jaar geleden kreeg mijn vriend zijn ontslag, na 20 jaar trouwe dienst als software architect. Ja, de ene keer ben je nog ‘het meneertje’, een dag later zijn ze je alweer vergeten. Zo werkt dat. Eerlijk, heel erg vond hij het niet. Hij was het ‘hoofdwerk’ meer dan zat.

Wat nu? Omdat ik als freelance journalist/tekstschrijver zelf mijn tijd in kan delen en we geen kinderen hebben, konden we gemakkelijk een tijdje op reis. Even weg uit het drukke Nederland, even alles op een rij zetten, op zoek naar onze toekomst.

De keuze voor West-Frankrijk

Na vier maanden met onze camper doorgebracht te hebben in vele landen in Europa, wisten we het zeker. Verhuizen, emigreren, weg uit Nederland. Als echte natuurliefhebbers wilden we meer ruimte en rust om ons heen. En ja, dat is in Nederland ver te zoeken, tenzij je bakken met geld op de bank hebt staan. Dus gingen we na een paar maanden weer in de camper in, naar Normandië en Bretagne.

Waarom deze regio? Simpel, het ligt niet te zuidelijk. We zijn namelijk geen mensen van 30 graden en bakken in de zon. Bovendien, vanuit West-Frankrijk ben je in slechts een dag weer terug in Nederland. Mijn moeder leeft nog, alsook de ouders van mijn vriend. En is het niet leuk om minimaal een keer per jaar je vrienden in Nederland ‘live’ te zien?

Mauron

Twee keer zijn we in Normandië en Bretagne geweest. We hebben wel meer dan 50 huizen gezien met makelaars die allemaal het beste met ons voor hadden. Al snel was duidelijk dat Bretagne ons meer deed dan Normandië. Bretagne is ruimer en op een of andere manier spreekt de mentaliteit van de mensen ons in dit deel van Frankrijk erg aan.

In tegenstelling tot wat je vaak hoort, zijn de Fransen redelijk open in Bretagne, zeker in de Morbihan, het departement waar we het meest gezocht hebben. Niet alleen open overigens, Bretonners zijn ook trots op hun ‘land’. Hoezo Frankrijk? Bretagne is een eigen staat!

Afijn, Bretagne, de Morbihan… we vonden er ons huis, vlakbij Mauron en het Brocéliande bos, bekend van de legendes en sages rondom Koning Arthur en de Ronde Tafel. De prachtige oude stad Rennes ligt op zo’n 45 minuten rijden.

Terug naar de natuur

We wonen in een oude langgevelboerderij met zo’n 3000 m² grond om ons heen, voornamelijk aan de achterkant van het huis en met een weids uitzicht op de omgeving. Nee, we wonen niet ‘alleen’, maar in een gehucht met zo’n 14 andere gezinnen, van jong tot oud, van Fransen tot Engelsen.

Met recht kan ik nu na twee jaar zeggen dat we een goede, gezellige band hebben met elkaar. We steunen elkaar daar waar nodig, wisselen groenten uit, want iedereen heeft wel een moestuin. Heerlijk, ‘back to nature’, naar het basale. Mijn vriend is druk doende met de tuin en de verbouwing van onze boerderij.

Met recht kan ik nu na twee jaar zeggen dat we een goede, gezellige band hebben met elkaar.

Zelf heb ik mijn werk als journalist/tekstschrijver weer opgepakt. Mijn klanten zitten in Nederland terwijl ik hun verhalen schrijf vanuit mijn werkkamer met uitzicht op groen en nog eens groen. De katten en hond Bubbel – ze is bij ons aan ‘komen waaien’ – liggen vaak genoeglijk bij me in de zonnige kamer.

Wonen in Bretagne: elke dag genieten van deze prachtige zonsondergang

Lastige kanten van emigreren

Het klinkt allemaal heel optimistisch, maar natuurlijk zijn er ook lastige kanten aan emigreren. Je moet de taal echt leren spreken, na acht jaar Frans op school gehad te hebben, viel het mij mee. Voor mijn vriend is het een ander verhaal. Maar met een cursus Frans via internet en de wekelijkse conversatielessen Frans komt hij nu ook een heel eind.

Ook is het belangrijk een netwerk van vrienden om je heen te bouwen. Anders ben je maar alleen met z’n tweeën op ‘een plak’, zoals ik het altijd zeg.

Via www.nederlanders.fr ben ik op zoek gegaan naar andere Nederlanders hier in de buurt. Via Franse mensen in ons ‘hameau’ hebben we andere Fransen leren kennen. En inmiddels zijn we ook al thuis in de Engelse ‘clan’ in Bretagne. Heel belangrijk, nodig in de eerste maand dat je ‘nieuw’ bent in het ‘hameau’ de buurt uit op een borrel. Het ijs is gelijk gebroken.

Tot slot wil ik de administratieve rompslomp noemen. Dat valt niet mee hier in Frankrijk, het is bureaucratie ten top. Zeker als je een eigen bedrijf hebt. Vaak ging en ga ik nog steeds met vrees naar de brievenbus.

Bijzonder wonen in Bretagne

La Douce Bretagne… het is een heerlijk stukje Frankrijk. We zijn de drukte uit, maar willen we ‘leven’ om ons heen dan zijn steden als Rennes, Dinan en Vannes dichtbij. En de zee, ik ben gek van de zee. De noordkust is wild, rotsachtig, de zuidkust met de Golfe de Morbihan is toeristisch en gezellig.

Niet verwonderlijk dus dat ik een blog begonnen ben over Bretagne, het bijzondere Bretagne. Wil je meer weten over wonen in Bretagne, kijk dan regelmatig op mijn blog.

Kenevo… Tot ziens!

Deze blog is geschreven door Betty Rombout