Grampians, Australie, Natasja

10 weken in Australië: 5 jaar later

Vijf jaar geleden is het vandaag, dat ik mijn baan, appartement en vrienden & familie achterliet om eindelijk die soloreis te gaan maken. In m’n eentje backpacken in Australië. Geweldig en alweer vijf (!) jaar geleden dus. Een terugblik op 10 weken in Australië.

10 weken in Australië: 5 jaar later

Vandaag vijf jaar geleden stond ik op Schiphol, met twee rugzakken om, paspoort en boarding pass in de hand. Zenuwachtig en benieuwd naar wat er voor me lag. Tien weken in m’n eentje reizen, waar ik vroeger wel van droomde maar waar ik nooit tijd of geld voor had vrijgemaakt. Tot ik tegen dat welbekende dertigersdilemma aanliep en bedacht, dat als ik het nu niet deed, ik het nooit zou doen.

En zo geschiedde dat ik ergens in de zomer van 2010 na een paar bezoekjes aan het reisbureau met een druk op de knop dat vliegticket boekte en op 29 november 2010 op het vliegveld stond. Ik nam afscheid van mijn ouders en zusje en stapte in het vliegtuig, voor de eerste van twee lange vluchten. Eerste stop: Hong Kong.

Eerste stop: Hong Kong

30 november 2010

5 jaar later: Hong Kong

Ik kan me herinneren dat ik ietwat verdwaasd aankwam in mijn daghotel in Hong Kong. Geen idee waar ik precies was en met een tussenstop van 17 uur te weinig tijd om echt iets van de stad te zien, maar hey, ik was onderweg! Ik besloot een paar uurtjes te slapen (hallo jetlag) en maakte daarna gebruik van de shuttleservice van het hotel.

Het contrast tussen het luxe winkelcentrum waar ik werd afgezet en de grauwe, viezige gebouwen daaromheen kon bijna niet groter zijn. Ik at ergens sushi, wandelde wat rond en ging al vrij snel weer terug naar het hotel voor het vervolg van mijn reis.

Eindbestemming: Australië

1 december 2010

Na nog een lange vlucht kwam ik aan op het vliegveld van Adelaide en, na een uitgebreide check van mijn paspoort en ondervraging over de bedoeling van mijn bezoek, was ik er dan echt. Hallo Australië! Vanuit Nederland had ik al een hostel geboekt in Glenelg, een buitenwijk van Adelaide en direct aan het strand gelegen.

De eerste dagen dwaalde ik vooral een beetje rond, wennen aan het alleen zijn en de hoge temperaturen terwijl thuis in Nederland mijn vriendinnen ons jaarlijkse Sinterklaas feestje vierden terwijl de eerste sneeuw viel. Ik liep tijdens mijn eerste paar uurtjes strand al meteen flinke zonnebrand op, terwijl het flink bewolkt was zelfs. En kan me herinneren dat ik moeite had om echt contact te leggen met medereizigers.

Glenelg, Adelaide, Australie

‘Waar ben ik in hémelsnaam aan begonnen’, dacht ik… iets dat ik me die eerste dagen geregeld meer dan eens vertwijfeld heb afgevraagd. Ik boekte mijn eerste veel te dure trip naar het prachtige Kangaroo Island en daar, terwijl ik op Seal Bay vol bewondering naar de zeeleeuwen keek besefte ik ineens dat mijn zusje zo’n twee jaar eerder op exact dezelfde plek had gestaan. Wauw, daar ben ik aan begonnen!

Van Adelaide naar Melbourne

Na een week acclimatiseren in Glenelg, besloot ik eindelijk door te reizen naar Melbourne. Tijdens de driedaagse rit van Adelaide naar Melbourne legde ik eindelijk die contacten met andere backpackers waar ik zo naar uitkeek. Drie dagen reizen, dwars door de Grampians en langs de Great Ocean Road, slapen in dorms, lachen, die indrukwekkende Australische natuur in je opnemen en ineens weer afscheid nemen.

Grampians, Australie, Natasja

Ik belandde samen met een van mijn reisgenoten in een hostel in St. Kilda en vond het zo geweldig dat ik er een week bleef! Melbourne lag me, wat een fijne stad. Daar kijk ik echt met plezier op terug. Melbourne is dan ook een van die steden die ik ooit nog eens hoop te bezoeken.

Van Melbourne naar Sydney

En toen was het tijd voor een nieuwe roadtrip. Naar Sydney dit keer, via het indrukwekkende natuurpark Wilsons Promontory en dat piepende strand en de Snowy Mountains. Opnieuw oneindige landschappen, nieuwe medereizigers, nieuwe vrienden. En opnieuw afscheid nemen, want ook dat is het backpackersleven.

Sydney, Natasja

Ik bleef slechts vier dagen in Sydney, want zo vlak voor de kerstdagen was het nog net even wat duurder dan normaal. Achteraf jammer, want ik had deze stad toch graag nog beter willen leren kennen. Maar tien weken lijkt lang, maar is lang niet genoeg om heel Australië te ontdekken.

Via Coffs Harbour ging ik naar Byron Bay, waar ik de regenachtige kerstdagen doorbracht en een permanente reisherinnering liet aanbrengen op mijn voet. Hoe tof het ook was om de feestdagen eens in het buitenland door te brengen, kerst in korte broek was toch een vreemde gewaarwording!

Byron Bay, Australie, Natas

Storm én dertig graden in Byron Bay

Vanuit Byron Bay reisde ik via een surf camp waar ik een mislukte poging tot surfen deed door naar Brisbane, om daar Oud&Nieuw door te brengen. Ik had er niet al te veel verwachtingen bij deze stad maar had er uiteindelijk een toptijd. Ik vierde er de jaarwisseling van 2010/2011, knuffelde koala’s in Australia Zoo en hing rond bij de laguna aan de Southbank.

Ik begon ook het backpackersleven goed onder de knie te krijgen. Lekker relaxed, steeds hetzelfde shirtje aan (was het je al opgevallen?), steeds minder make-up op en niet al te ver vooruit denken en wel zien wanneer ik weer door zou reizen.

Al voelde het ook hier weer vreemd om uren eerder dan familie en vrienden thuis alvast het nieuwe jaar in te gaan. Tegen de tijd dat het in Nederland middernacht was, werd ik alweer wakker en miste ik stiekem wel de nieuwjaarsfestiviteiten met vrienden.

Van Brisbane naar Fraser Island en Noosa

Na Brisbane volgde een paar verregende weken. Delen van de oostkust kregen flink wateroverlast en overstromingen te verduren, waardoor mijn reisschema soms ook in het water liep. Zo ging mijn geplande bezoek aan Fraser Island bijna niet door omdat we Rainbow Beach, ons vertrekpunt, amper konden bereiken wegens ondergelopen wegen.

Gelukkig kon ik alsnog drie dagen back to basic en mijn rijkwaliteiten testen in een 4WD op de stranden van Fraser Island.

Fraser Island, 4WD, Natas

Links rijden op het strand lukte me wel, want een echte weg was er toch niet

Van Noosa naar Airlie Beach en de Whitsundays

Na Fraser Island was het tijd voor een beetje flashpacken in Noosa. Pizza nights, crackers & cheese nights, ik vermaakte me wel daar in Flashpackers. In tegenstelling tot in die nachtbus die ik nam om vanuit Noosa in Airlie Beach te komen. 15 uur lang zitten en slapen in een bus, waar ik al binnen twee minuten een kakkerlak over de stoel voor me zag kruipen. De horror!

Gelukkig kon ik in Arlie Beach bijslapen onder de palmbomen aan de laguna en deed ik er – buiten een geweldige zeiltrip van drie dagen over de Whitsundays – verder vooral weinig.

Whitsundays Natasja

Verplicht fotomomentje op Whitehaven, Whitsunday Islands

Op de Whitsundays vaarde ik drie dagen op een catamaran met een geweldige groep medereizigers en crew, werd ik zoals verwacht al op de eerste dag flink zeeziek, spotte ik talloze vissen zowel boven als onder water en vond ik Nemo, zag ik de mooiste zonsondergang en volle maan en beleefde ik misschien wel de beste dagen uit mijn twee maanden Australië!

Van de Whitsundays naar Magnetic Island

Na de Whitsundays was ik nog niet klaar met eilandhoppen. Want pareltje Magnetic Island kon niet ontbreken op mijn route. Het was de laatste stop voor ik mijn eindbestemming Cairns zou bereiken.

Ik vierde er Australia Day met beach cricket, slippy slides en meer games. En samen met een Britse vriendin reed ik ‘topless’ rond in een knalroze moke, waarbij we samen al snel besloten dat het beter zou zijn als zij zou rijden. Iets met links en rechts rijden, altijd lastig.

Magnetic Island - Watzijzegt.com
5jaarlater-Magnetic-snake
Topless tijden op Magnetic Island

Topless rijden in ons Hello Kitty autootje op Magnetic Island

Van Magnetic Island naar Cairns

En toen was het tijd voor de laatste stop van mijn reis. Ik reisde af naar Cairns, van waaruit ik op 2 februari naar huis zou vliegen. Ik danste eerst nog flink wat af in backpackerbars, toen ineens de berichten kwamen dat er een cycloon op de kust afstevende. Op 1 februari probeerde ik de hele dag te achterhalen of ik de volgende dag wel zou vliegen, maar een simpel sms-je aan het eind van de middag maakte duidelijk dat ik dat niet zou doen.

Sterker nog, ‘s avonds bleek dat iedereen de volgende ochtend vroeg zou worden geëvacueerd vanwege cyclone Yasi. Na een avondje stappen en slechts een paar uur slaap, werd ik de volgende ochtend naar een winkelcentrum tien kilometer landinwaarts gebracht, waar ik ruim 26 uur doorbracht met 2000+ anderen.

Een bizarre ervaring en achteraf vooral voor mijn familie thuis vervelend omdat ik amper bereikbaar (maar gelukkig wel veilig) was, maar uiteindelijk een bijzonder deel van mijn reis.

Cairns, evacuatie
Cairns, evacuatie

No make-up selfie na een nacht in een winkelcentrum. Hoe anders dan 10 weken ervoor…

Van Cairns naar huis

3 februari 2011

Een dag na mijn oorspronkelijk geplande vertrekdatum moest ik dan echt afscheid nemen van gemaakte vrienden en vloog ik deze keer dan echt naar huis, terwijl ik na tien weken Australië voorgoed in mijn hart had gesloten. Na een flinke huilbui op Cairns Airport stond ik anderhalve dag reizen later op 5 februari eindelijk weer op Nederlandse bodem. Maar het duurde nog maanden voor ik echt weer een beetje geland was en mijn ‘gewone’ dagelijkse leven weer kon omarmen.

Het duurde nóg een paar maanden langer voor ik eindelijk begreep dat dat dertigersdilemma toch echt alleen maar door mezelf opgelost kon worden. Euraka-momentje hoor.

5 jaar later…

En nu, vijf jaar later? Eerder deze maand vierde ik mijn 35e (!) verjaardag en hoewel ik dat toch ook wel weer een ding vond, boekte ik dit keer geen vliegticket naar Verweggistan. Ik leerde de afgelopen jaren, met ups en downs, steeds meer over mezelf, wat ik wel en niet wil bijvoorbeeld.

Ik worstel soms nog steeds weleens met ambities en wat ik eigenlijk wil met mijn leven, maar ik hoef maar om me heen te kijken en met vrienden te praten om te weten dat ik daarin lang niet de enige ben. Een geruststellende gedachte, net als het idee dat je nooit te oud bent om te leren en dat alles eigenlijk altijd wel weer goed komt.

Heerlijke clichés om deze post en deze zondag mee af te sluiten!

En wellicht tot over vijf jaar.

21 reacties
  1. Mooi om te lezen Natasja, wat heeft je te gekke reis je veel gebracht! Wat heb je veel tofs gedaan en ontzettend veel geleerd. Zo waardevol! Ik wist trouwens nog niet dat je zoveel vertraging had op de terugweg. Dat lijkt me best pittig. Ik ben nieuwsgierig: Ben je van plan om nog eens zo’n reis te maken?

  2. Wat leuk dat je ons in dit verslag meeneemt op reis door Australie! Het lijkt me heerlijk om een paar weken in mijn eentje op pad te gaan. Stoer dat je dat ook gewoon hebt gedaan! Misschien dat ik dat ook ooit nog eens wil gaan doen…

    1. Ik zou het doen! Overigens vind ik jouw beslissing om naar Berlijn te verhuizen ook best stoer, zoiets heb ik dan nog nooit aangedurfd :)

  3. Wat een heerlijke post! Ik loop heel erg achter met het bijlezen (en bijpraten, hallo!) maar ik ben blij dat ik bij deze weer even erin val. Wat een fijne foto’s en een bijzondere trip. Heel prettig ook om te lezen dat het goed, beter, gaat en de rust een beetje in je zit en je niet direct naar verweggistan stuurt. <3

    1. Ja hoooooooi!! <3 En zo zie je maar weer, wijsheid en rust komt met ouderdom, eeuh, de jaren. En zo :’) Maar stiekem wel blij dat ik beter in m’n vel zit, ook al vind ik het stiekem toch een beetje shocking dat het dus alweer 5 (vijf!!1) jaar geleden is dat ik in Australië was.

      1. Ik vertrok met een open ticket (tot een jaar geldig), maar na drie maanden waren de centen op ;-) Heb wel alles gedaan wat ik maar wou: fraser island, raften, zeilen, helicopter vlucht, duiken….Echt bangelijke reis! Het enige wat nog in de buurt kwam was onze Canada reis in Mei: ook een hele grote aanrader!

  4. Wat een ontzettende leuk manier om terug te blikken naar een van je mooiste reizen! Het is mooi om te zien en te lezen dat je, des te ouder je wordt, ook meer tevreden met jezelf kan zijn. En gelukkig zie je het niet als vluchten, maar als mooie toevoeging in je leven. Erg leuk gedaan!

    1. Dank je wel Sandra! Vond het zelf ook leuk om te schrijven en weer eens in oude foto’s en blog posts te duiken, maar het is nog leuker wanneer lezers het óók leuk vinden! :) En inderdaad, ik moest er 35 voor worden (ugh :’)) maar wijsheid komt dus echt met de jaren…

  5. Je verhaal zorgt ervoor dat ik denk: ik moet gaan! Het staat nog op mijn lijstje. Hopelijk kan ik hem gauw wegstrepen ;)
    Wat zorgde ervoor dat het contact leggen de eerste dagen zo moeilijk was? Kwam dat door de plek en de mensen daar? Staan de backpackers in Melbourne er misschien meer open voor? Of kwam het doordat alles zo nieuw was, het alleen reizen en moest je er even aan wennen? Het lijkt me heel spannend zo alleen op reis en dat je niemand kent. Is ook één van de dingen die ik me afvraag, hoe dat zou zijn, als mijn hoofd afdwaalt richting een reis alleen maken ;)

    1. Ik kan het aanraden! Dat ik die eerste dagen contact leggen lastig vond, was een combi van jetlag, nieuwigheid en in m’n uppie aan de andere kant van de wereld zijn. Moest daar ook even landen en een drempel over om andere reizigers gewoon aan te spreken. Daarna ging het eigenlijk heel makkelijk. Zeker als je in hostels slaapt, ben je eigenlijk nooit alleen en kom je binnen no time in contact met andere reizigers.

  6. Het is een droom van vele en het is gaaf dat je het meegemaakt. Een mooi positief rugzakje zal ik maar zeggen. Het worstelen met ambitie, dat doet denk ik iedereen wel. Het gras is altijd groener, vroeger was alles beter, zij hebben het goed voor elkaar en weten alles zo zeker, enz. Als je niet meer droomt, worstelt met ambitie, wat is er dan nog?

    1. Zeker! Tussen het schrijven door vanmiddag al mijn ‘oude’ posts terug gelezen, ook de updates die ik in Australië schreef. Heel fijn om daar weer eens in te duiken!

    1. Thanks! Heb veel over Australië geschreven, maar realiseerde me pas dat ik nog nooit de hele route bij elkaar had gezet. Was vandaag wel een mooi moment voor, zo vijf jaar later. Zucht… :’)

  7. Heerlijk verhaal zeg! Lekker herkenbaar, zowel het zoeken naar jezelf als het verliefd worden op Australië. Door je blog krijg ik ook weer Aussie-kriebels! Ben je verder nog wel eens lang weggeweest? :-) Nog contact met backpacker-vrienden?

    1. Haha, dat heb je snel gedaan! En nee, heb regelmatig geroepen dat ik terug wilde en dat wil ik ook nog steeds, maar de afstand en de kosten hebben me tot nu toe tegengehouden. Heb met sommige backpacker-vrienden nog weleens contact via Facebook, maar sporadisch. Maar ooit ga ik terug!

Reageren is niet mogelijk

Dit wil je wellicht ook lezen
Waarom op je bek gaan helemaal niet zo erg is

Waarom op je bek gaan helemaal niet zo erg is

“Jong, slim en boordevol twijfel”. “Steeds meer millennials krijgen een burn-out”. “Laten we ophouden met altijd speciaal willen zijn”. Slechts enkele headlines die de afgelopen maanden in het nieuws verschenen.…