Waarom ik blog (en blij ben dat jij mijn blog leest)

Sinds ik jaren geleden mijn eerste blog begon, is er een hoop gebeurd. De blogwereld veranderde net zo hard als ikzelf en mijn lezerspubliek groeide met me mee. Tijd voor bezinning: waarom blog ik eigenlijk?

Waarom ik blog (en blij ben dat jij mijn blog leest)

Acht jaar geleden alweer publiceerde ik mijn eerste woorden op het wereldwijde web; een songtekst die ik zo prachtig vond dat ik het deelde op een WordPress blog. Op meerdere fronten weinig origineel, maar iedereen is ergens begonnen. Twee jaar later registreerde ik voor het eerst een eigen domein en weer twee jaar verder riep ik dit blog in het leven. The rest is history.

Nou ja, niet echt natuurlijk maar voor de mensen die me al langer volgen misschien wel. Waar ik in de begintijd van Wat zij zegt vooral níet wilde dat mensen wisten dat ik erachter zat, is mijn blog inmiddels al lang en breed bekend bij familie, vrienden, collega’s en ver daarbuiten. Iets dat ik nog weleens vergeet, tot ik aan de lunchtafel ineens een compliment krijg over ‘dat laatste leuke stukje’ of een bericht via Facebook met een bedankje én nieuwe tips naar aanleiding van een bestemmingsartikel dat ik schreef.

Reacties als ‘Ga je nu alweer op reis?’, ‘Jij krijgt zeker alles gratis?’ en ‘Maar waar schrijf je dan over?’ krijg ik ook nog met enige regelmaat, net als onzinnige samenwerkingsvoorstellen in mijn inbox (of kan ik nog iemand blij maken met een leuke fietshelm?). Soms kan ik daar een beetje moedeloos van worden – lees: ik wil zulke clichés gewoon echt niet meer horen – maar op andere momenten trek ik al glimlachend en ja-schuddend gewoon mijn schouders op.

Ik ben namelijk ook ontzettend blij met de dingen die ik de afgelopen jaren dankzij mijn blog heb mogen doen en meemaken!

Dankzij mijn blog

• Talloze ontmoetingen en blogpraat met medebloggers tijdens toffe events, trips en meest recent zelfs een vakantie naar het Italiaanse Puglia
• Een uitstapje naar Hogwarts tijdens een bezoek aan Newcastle
• Weekendjes weg bij onze Belgische zuiderburen
• Rond gereden worden in oldtimers door de bergen en dorpen van het Italiaanse Le Marche
• Ziplinen over een ravijn en pintxos maken in Spaans Navarra
• Zelfs relaxen in de warme wateren rond Curaçao op een maandagochtend in november

Stuk voor stuk nooit verwacht toen ik ooit mijn eerste schrijfsels online gooide en mede daarom juist geweldig!

Waarom ik blog…

En dankzij mijn blog leer ik nog steeds en vooral steeds meer over mezelf. Maak ik kennis met nieuwe dingen en bijzondere bestemmingen, omdat men me vraagt mee te gaan op reis. Word ik nog elke dag uitgedaagd om nog beter te schrijven, mijn gedachten en mening onder woorden te brengen en schrijfdips te overwinnen. En heb ik tal van gelijkgestemden leren kennen, andere bloggers die stukjes van hun leven online delen en met wie ik – zowel online als offline – een stukje van mijn leven deel.

Dankzij mijn blog: van geeken in Hogwarts tot gezellige (internationale) ontmoetingen met medebloggers als Karen (linksonder) en Jacintha (tweede van links)

En die laatste twee zijn de belangrijkste redenen dat ik, met ups & af en toe een down, nog steeds blog. Om mijn gedachten van me af te zetten, een luisterend oor te vinden of te bieden en zo mensen te laten weten dat ze niet de enige zijn in hun gevoel of ervaring. Om mijn ervaringen te delen op reisgebied en eraan bij te dragen dat lezers het beste uit hun reis kunnen halen. Om mezelf te blijven uitdagen nieuwe dingen te blijven leren, omdat ik dat leuk vind.

En om misschien soms zelfs mensen te inspireren, ondanks dat ik nog steeds maar moeilijk kan geloven dat ik een voorbeeld voor anderen kan zijn.

… en heel blij ben met jou

En daarom ben ik óók blij dat jij mijn blog leest. Omdat je hier bent omdat je mij kent of omdat je hier via via terecht bent gekomen. Of je dat nu dagelijks, wekelijks of maar één keer doet, of je nu alle berichten hebt gelezen of alleen dit bericht: ik ben blij met elke minuut die je aan mijn soms chaotische gedachten en eindeloze woordenbrij besteedt.

Bloggen is namelijk iets dat je voor jezelf doet, omdat je het leuk vindt – heel cliché maar desondanks nog steeds de belangrijkste reden waarom ik blog – maar als er niemand is die het leest, is het toch echt een stuk minder leuk en had mijn blog me nooit gebracht wat het me tot nu toe heeft gebracht.

Dankzij jouw tijd en soms dankzij je reactie heb ik de afgelopen jaren de kans gekregen mezelf en mijn blog te ontwikkelen. Zonder dat had ik mijn tijd de afgelopen jaren waarschijnlijk ook anders besteed. Mezelf minder uitgedaagd om dingen te onderzoeken die ik vervolgens met je kon delen, minder nieuwe mensen leren kennen, minder blij geweest dankzij lieve en grappige reacties en vooral minder lol gehad.

Ik kan het dus eigenlijk niet vaak genoeg zeggen, maar: bedankt!

Ik ben blij dat je mijn blog leest!