Dublin

Over een congres, The Last Shadow Puppets en Dublin

Wat korte nachten, een wetenschappelijk congres, The Last Shadow Puppets en Dublin met elkaar te maken hebben? Ze vormden de hoofdrolspelers van mijn week! Een terugblik op een congres én een concert in Dublin.

Over een congres, The Last Shadow Puppets en Dublin

Ruim een jaar aan voorbereiding en ineens is het voorbij. Afgelopen week was ik druk bezig met het congres dat ik afgelopen jaar organiseerde voor mijn werkgever. Grootste uitdaging dit keer? Het vond plaats in Dublin!

Al vier keer eerder organiseerde ik dit meerdaagse congres voor internationale wetenschappers en onderzoekers. De 2016 editie markeerde een jubileum en dus besloten mijn collega’s en ik dat we het deze keer buiten onze landsgrenzen zou plaatsvinden. Na een kort selectieproces kwam de Ierse hoofdstad Dublin als winnaar uit de bus.

En terwijl ik eind februari nog in Dublin was om de locatie te bezoeken en de hoofdorganisatie dit keer in handen van een andere ervaren partij lag, namen mijn zenuwen de afgelopen weken flink toe. Ik geloof dat ik maandag zo’n beetje elk uur wel “Spannend!” door kantoor brulde.

Op naar Dublin

Dinsdagochtend vroeg pik ik een collega op en rijden we naar Eindhoven, waar we nog twee collega’s ontmoeten voor onze ochtendvlucht naar Dublin. Op een klein uurtje vertraging na – bijna standaard wanneer ik van Eindhoven naar Dublin vlieg – verloopt alles prima. Bij aankomst in Dublin blijkt het fiks warmer dan verwacht. Hoi zon!

Zo’n twintig collega’s zullen deze week enkele dagen in Dublin zijn voor het congres. We verzamelen allemaal in het centrum, waar we ons in een pub vast aanpassen aan het Ierse leven met stout, ale, ciders en pub food. Nog heel even ontspannen voor het werk roept en het congres los barst morgenochtend.

Congres: work work work work work & fun

Na een slapeloze nacht – standaard de nacht voor het congres begint – loop ik woensdagochtend iets na half acht met collega’s richting het treinstation. Een korte treinrit en fikse ochtendwandeling later komen we aan bij de congres locatie, waar de lokale organisatie alles prima onder controle blijkt te hebben.

 

Waar ik tijdens eerdere edities zelf eindbaas was en constant van hot naar her moest rennen om alles in goede banen te leiden en acute problemen op te lossen, kan ik deze keer wat meer ontspannen rondlopen. Ik heb constant het gevoel dat ik iets ben vergeten, toch is het heerlijk om te zien dat alles lekker loopt.

Het congres duurt 2,5 dag. Overdag symposia, workshops en postersessies en ‘s avonds social events, want gezelligheid is misschien nog wel belangrijker dan wetenschap tijdens zulke congressen.

Guinnes Skybar in Dublin Banquet at Clontarf Castle

Ik drink een zelf-getapte Guinness in de fantastische Skybar van het Guinness Storehouse, waar je een geweldig panorama-uitzicht over Dublin hebt. Ik luister naar de geschiedenis van Clontarf Castle, voor ik geniet van een driegangendiner en live harpmuziek op de achtergrond. En ik vermaak me kostelijk met collega’s en bekenden die ik dankzij mijn werk heb leren kennen de afgelopen jaren.

The Last Shadow Puppets in concert

En dan is het ineens vrijdagmiddag en is het congres voorbij. Klaar, afgelopen, over twee jaar pas weer de volgende editie. Ik dwaal nog wat rond in de stad en ga vervolgens voor pampus liggen op mijn hotelbed. Ik ben kapot! De verleiding om te blijven liggen is groot, maar ik sleep mezelf onder de douche en ga opgefrist weer terug richting het centrum.

Een paar maanden geleden probeerde ik kaartjes te bemachtigen voor het concert van The Last Shadow Puppets in Amsterdam. Helaas waren die binnen no time uitverkocht en was ik te laat. Bummer. Tot ik dankzij Facebook ontdekte dat TLSP op 27 mei zouden optreden in Dublin. “Ho, wacht, dan ben ik in Dublin!” en na een kwartier was ik de trotse bezitter van één ticket voor hun concert in het Olympia Theatre afgelopen vrijdag.

Nooit eerder ging ik alleen naar een concert en hoewel je plek bemannen en drank halen tegelijkertijd onmogelijk is, maakt het verder geen hol uit dat je geen concertpartner hebt. Meezingen en genieten lukt namelijk ook prima in je eentje.

Alex Turner swoonde met losse heupen het podium over, terwijl Miles Kane meer de hooligan uithing. Ruim anderhalf uur knalden ze hun nummers het podium af, zo tof! Als een intens gelukkig meisje liep ik na afloop het theater weer uit. Wat een genot om zo een succesvolle week in Dublin af te sluiten.

Ik ga me vast verheugen op het volgende congres in Manchester over twee jaar. Maar eerst nog even bijslapen.

Hoe zag jouw week eruit?

4 reacties
  1. Wat leuk dat je een congres hebt georganiseerd! Wat was het onderwerp eigenlijk? Lijkt me heel spannend dat te organiseren! Ik ben regelmatig naar een wetenschappelijk congres geweest, maarja als bezoeker hoef je niets te doen behalve luisteren en bij je poster staan haha. Ohja en heel veel van de stad gaan zien :D

    1. Haha, dat laatste heb ik meestal dus weinig tijd voor; deze keer gelukkig iets meer! Congres ging over methodes & technieken in gedragsonderzoek. Waar doe jij onderzoek naar? :)

      1. Oh haha naar iets heel anders :D Ik ga altijd naar pijncongressen. Mijn PhD-onderzoek gaat over neuropatische pijn en het onderzoek dat ik hier in Colombia doe gaat over roken en palliatieve zorg. Meestal probeer ik altijd een dag eerder te gaan zodat ik de stad kan bezoeken. Gelukkig had jij daar nu ook een beetje meer tijd voor! :)

      2. Oh, dat is nog niet eens heel anders hoor. Ons bedrijf staat geregeld op dergelijke congressen als standhouder! En congressen zijn inderdaad ideaal om een of twee dagen extra aan je reis te plakken voor een beetje sightseeing.

Reageren is niet mogelijk

Dit wil je wellicht ook lezen