Eten in China kan een avontuurlijke bezigheid zijn. Chinezen eten immers alles, aldus de algemeen heersende opvatting. En eerlijk gezegd vermoed ik dat ze gelijk hebben. Toen ik in 2011 twee weken naar Beijing mocht, was ik dan ook erg benieuwd en een tikje nerveus over wat ik allemaal voorgeschoteld zou gaan krijgen. Eten in Beijing, kijk je mee?
Being brave: Eten in Beijing
Na een lange vlucht werd ik van het vliegveld gehaald door twee Chinese collega’s, die me direct naar mijn hotel brachten. Dat hotel bleek recht tegenover het Olympisch Stadion te staan. Hoe tof als je ineens oog in oog staat met DE Bird’s Nest dat je twee jaar daarvoor steeds op tv zag? Naast werk was het belangrijk om een indruk te krijgen van de Chinese cultuur en hun dagelijkse leven. Indruk maakte het zeker!
Over eten met stokjes en kleine slangen op je bord
Hoewel mijn Chinese collega’s allemaal relatief goed Engels spreken, deed de meerderheid van de mensen die ik ontmoette dat duidelijk niet. Of slechts enkele woorden, zoals de ober die me op straat na riep dat hij van me hield. De taalbarrière zorgde voor meer grappige momenten.
“This restaurant is famous for its snakes” “Snakes?!” “Yes, little snakes” “I’m gonna eat snakes?!” “No, snacks!” “Oooh..!”
Je kunt mijn opluchting waarschijnlijk voelen. Daarna werden overigens doodleuk kippenpoten op tafel gezet… de klauwen dus. Die heb ik vriendelijk afgeslagen, terwijl mijn collega enthousiast het merg eruit zoog.
Samen delen
Eten blijkt in China ook een enorm sociale gebeurtenis. Gerechten worden gezamenlijk besteld, op tafel gezet en vervolgens gezamenlijk opgegeten. Niks geen Nederlandse taferelen waarbij iedereen krampachtig zijn eigen bordje vasthoudt. Nee, iedereen eet gewoon van alle schalen en plukt gewoon dezelfde vis kaal.
Ik heb me dan ook nog nooit zo welkom gevoeld aan tafel als tijdens het eten in Beijing.
Het eten met stokjes kostte in het begin wat moeite. Maar, cliché maar waar… oefening baart kunst. Als je twee weken lang geen normaal bestek voor handen hebt, leer je het verrassend snel. Nog altijd handig wanneer ik sushi eet!
Leuk feitje: tijdens een etentje waarbij ook mijn Nederlandse manager aanwezig was, werd alles uit de kast getrokken. Zo kregen we bijvoorbeeld ook plastic hoesjes voor onze telefoon, om te voorkomen dat ie besmeurd zou worden door spetters uit de hot pot.
Alcohol vloeide rijkelijk: wanneer iemand een proost uit bracht, moest iedereen ‘verplicht’ mee doen. Ik had het dan ook zwaar de volgende ochtend…
Being brave in Beijing
Ik vond het een overweldigende ervaring, mede dankzij mijn Chinese collega’s die de moeite namen om me hun cultuur te laten zien. Ook handig, omdat mijn kennis van de Chinese taal blijft steken bij Nǐ hǎo (Hallo), Gānbēi (Proost) en Xièxiè (Bedankt). En het eten, oh het eten.
Tegen alle verwachtingen in en alle vooroordelen ten spijt, heb ik twee weken lang heer-lijk gegeten en gedronken! En dat voor een niet altijd even dappere foodie. Groene thee, sojamelk, vis, tofoe en groenten, veel groenten, de Chinese eet-cultuur is oneindig en veelal smakelijk!
Ja, de gewoontes en gebruiken zijn anders dan bij ons. Zo het is nog doodnormaal om te roken aan tafel (bij buitenrestaurants in elk geval) en de peuken gewoon op de grond te gooien. En ook al zie je soms hoe je net gekozen maaltijd uit een vijver wordt gevist en ter plekke doodgeslagen wordt, om twintig minuten later gegrild op je bord te liggen. En heb ik het gestolde eendenbloed ook vriendelijk afgeslagen. De reepjes kwal smaakten dan wel weer prima.
Mocht je ooit de kans krijgen om een tijdje in Beijing door te brengen, dan zou ik die kans zeker grijpen!
Wat is het vreemdst dat jij ooit in het buitenland at?
Summary
Some years ago I was lucky enough to visit my Chinese colleagues in their Beijing office. Not very familiar with China I was very excited (and I must admit, slightly nervous) to experience their work and cultural environment. My colleagues picked me up at the airport, which was a blessing after a long flight and delivered me to my hotel. That turned out to be located right across the Olympics Birds Nest that I so often saw on television two years ago. How cool!
Besides work it was important to get a glimpse of the Chinese culture and daily life. And did I get a glimpse of that!
Although my Chinese colleagues all speak English, the majority of people that I met did not. Or only some words, like the waiter on the street that told me that he loved me ;-) Still the language barrier sometimes created some funny moments. “This restaurant is famous for its snakes” “Snakes?!” “Yes, little snakes” “I am gonna eat snakes?!” “No, snacks!” “Ooh” You can imagine the look on my face and the relief I felt. After that they served me chicken feet…
I am very thankful that my colleagues spent such an amount of time with me, because it really made my trip an incredible experience. And, with my knowledge of the Chinese language limited to Nǐ hǎo (Hello), Gānbēi (Cheers) and Xièxiè (Thanks) a whole lot easier!
The whole experience was great and overwhelming, it’s too much to describe. Even though I can tell you all about Chinese traffic, crossing the street, eating with chop sticks, tofu, fish, hot pot, how jellyfish taste, mobile phones in plastic covers, Chinese relaxing and painful massage, green tea, piles of food in supermarkets, soy milk, and so much more!
3 comments
Lol. Zal maar niet opnoemen wat ik allemaal in China gegeten heb :) kleine slangen. Grote slangen. Iets met 8 poten of zelfs 7. Bedenk het O gek maar.
7 poten?! Ik geloof dat ik dat inderdaad niet wil weten, haha!
Aah het Chinese eten <3… Daar kan ik echt niet genoeg van krijgen. Ik heb zelf een tijd in China gewoond, en ben er meerdere keren heen geweest voor (zaken)reizen. Het blijft fascinerend. Zeker als je bijvoorbeeld in een klein dorpje naar het lokale restaurant gaat en allemaal gerechten voorgeschoteld krijgt waarvan je nog nooit eerder gehoord had. Het blijft een ontdekkingsreis! Leuk trouwens dat je voor je werk naar Beijing kon!
Comments are closed.