The world according to me 70 over roerige dagen en een onverwacht afscheid

Mijn persoonlijke terugblik op de afgelopen weken lees je zoals altijd in The world according to me. Wat hield me bezig de afgelopen tijd, wat viel me op, plus de leukste artikelen die ik schreef en tegenkwam. Wat me de laatste tijd bezig hield? Vooral iets verdrietigs…

Over roerige dagen en een onverwacht afscheid

De laatste The world according to me verscheen half februari. En nu er weer een volgende maand is begonnen, zou ik traditiegetrouw een maandoverzicht publiceren met foto’s van hoogtepunten en wat standaard dagelijkse dingen. En hoewel maandoverzichten zeker niet mijn meest gelezen posts zijn, vind ik het zelf altijd leuk om weer eens door mijn foto’s te scrollen en terug te kijken op de afgelopen maand. Tijd vliegt en voor je het weet, zitten we alweer aan het volgende kerstdiner.

Terug bladeren door mijn foto’s levert deze keer echter gemengde gevoelens op. Want waar ik begin maart nog vrolijk foto’s maakte van mijn zwart-wit harige katten duo, kan ik dat nu ineens nog maar van één kat.

Halverwege maart moest ik volkomen onverwacht mijn liefste kater Harry laten inslapen en loopt thuis ineens alleen nog maar zus Kirra rond.

Toen ze begin van de maand nog gezellig (of plotting to kill me) samen naast elkaar op bed lagen…

Wat er precies is gebeurd, weet ik nog steeds niet. Op dinsdagavond was hij wat ziek, op woensdagochtend kon de dierenarts niets ernstigs vinden. Op donderdagmiddag was het ineens helemaal mis toen bleek dat een bloedpropje de bloedtoevoer naar zijn achterlijf afsloot en hij zoveel pijn had dat ik niets anders kon dan besluiten hem acuut te laten inslapen.

Nu, anderhalve week later, zijn alle formaliteiten achter de rug, de meeste tranen gehuild en beginnen Kirra en ik langzaam te wennen aan zijn afwezigheid. Langzaam, want ik mis zijn zware geslof en gesjees door het huis. Zijn standaard ‘miauw’ wanneer ‘ie ergens lag en ik de kamer binnen liep. Zijn eindeloze buikmassages wanneer ‘ie bij me op schoot kwam zitten en hoe hij dankzij zijn formaat ook mijn volledige schoot in beslag nam. Zelfs zijn geklier, obsessie met water en alles wat er op mijn nachtkastje lag en zijn sloopmodus mis ik…

Nooit meer samen bank hangen (of bar hangen, zoals ik altijd vond dat dit eruit zag)… 💔

Ben ik nu echt een hele blog post aan het schrijven over het verlies van mijn kater? Ja. Want zoals veel huisdiereigenaren en dierenliefhebbers zullen herkennen: mijn katten zijn mijn kindjes. Ik woonde al 6 jaar met ze samen en hoewel ze het zelf niet zullen weten, hebben ze me door menig diep dal geholpen… al was het alleen maar omdat het hen niet uitmaakte of ik huilend op de bank zat, als ze maar eten en aandacht kregen.

Over minder moeten en meer zelf-liefde

Dat het de laatste tijd op werkvlak ook ineens weer te druk is en ik mezelf bij vlagen ineens weer gestrest voel, helpt niet mee. Ik heb veel geleerd op gebied van afstand nemen en zelf-liefde de afgelopen twee jaar.

Wat ik leerde over minder moeten en meer zelf-liefde

Stress en onverwachte emoties gaan alleen niet zo goed samen. Ik moet – nee, mág – mezelf dan ook af en toe herinneren aan die geleerde lessen. Verdriet mag, net als nee zeggen en op de bank duiken met Netflix en Kirra. En wie weet is er over een tijdje ruimte voor een nieuw maatje voor Kirra…

En verder

Na jarenlang worstelen met sporten – ik vind het gewoon nooit écht leuk – heb ik eindelijk een sport ontdekt waar ik wél enthousiast over ben. En laat dat kickboksen nu ook de ideale manier zijn om frustraties en verdriet van je af te meppen?!

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Ready to rumble! 🥊⁣ ⁣⠀ ——————-⠀ Ik was zo enthousiast na mijn eerste kennismaking met #kickboksen dat ik linea recta een winkel indook en een eigen paar bokshandschoenen kocht (okay, en omdat die in de sportschool echt té ranzig zijn 🤢) Helaas was ik vorige week ziek en kan ik ze vanavond pas voor het eerst uitproberen. Op naar een uurtje rennen, rammen én vier dagen spierpijn 💪🏼😅

Een bericht gedeeld door N A T A S J A – WAT ZIJ ZEGT (@natasjadb) op 11 Mrt 2019 om 10:39 (PDT)

Boksen, vaker naar buiten nu het eindelijk beter weer is en niet te streng zijn voor mezelf. Dat zijn toch wel mijn motto voor de komende tijd. Schrijf ik binnenkort weer over iets anders dan mijn katten, goed?

Wat hield jou bezig de laatste tijd?