“Ja maar, ik moet toch op z’n minst…”, “Nee, ik kan niet want ik moet nog zoveel dingen doen.” Zomaar een paar willekeurige zinnen die geregeld door mijn hoofd schieten. Maar moet dat echt allemaal? Een persoonlijke kijk op minder moeten en meer zelfliefde.
Over minder moeten en meer zelfliefde
Ik zou veel meer moeten kunnen, meer ambities moeten hebben. Ik moet nog minstens 10 kilo afvallen. Moet echt weer vaker gaan sporten, schoonmaken, bloggen… Zo maar een paar zinnen die geregeld door mijn hoofd schieten en uit mijn mond komen. En niet alleen uit de mijne. Moeten is het belangrijkste werkwoord in tal van gesprekken.
Een werkwoord dat er mede voor zorgde dat ik mezelf het afgelopen jaar volledig voorbij liep en steeds verder wegzakte in een neerwaartse spiraal. Tot ik uiteindelijk zo moe en ongelukkig was dat ik het niet meer trok.
Ineens werd ik gedwongen tot stilstand gebracht. In plaats van dwalend door kleine straatjes in onbekende steden in het buitenland, liep ik thuis tegen muren op en had confronterende gesprekken. Gesprekken waarin me een spiegel werd voorgehouden. Waarin ik werd gedwongen mijn leven onder de loep te nemen.
Gesprekken voor de spiegel, waarin ik mijn eigen gedachten en problemen probeerde te ontrafelen. Mijn spiegelbeeld probeerde te omarmen, gedachtepatronen probeerde te herkennen en te accepteren dat sommige dingen nu eenmaal gewoon zo zijn. Zoals ze gaan, niet per se gelijk aan hoe ik het zou willen. Laat staan hoe ik vind dat het zou moeten.
Van wie moet het eigenlijk?
Dat het woordje ‘moeten’ veel impact heeft op mindset en gevoel, ontdekte ik al veel eerder. Rond mijn dertigste worstelde ik met de bekende quarterlife crisis, ofwel het dertigersdilemma met het allesoverheersende gevoel ‘is dit alles’? Ik maakte eindelijk die lange soloreis naar Australië, ontdekte dat zo’n reis helemaal geen antwoord geeft op prangende levensvragen en realiseerde veel later pas dat ik geen idee had wat mijn leven dan zoveel beter zou maken.
Of ik daarmee de sleutel tot mijn eeuwige geluk had gevonden? Dit jaar bewijst helaas het tegendeel… Toch lukt het me steeds beter om dat stemmetje in m’n hoofd in het juiste perspectief te zien. Ernaar te luisteren wanneer ik moe ben en rust nodig heb. Maar ook het tegen te spreken wanneer ik in de spiegel kijk en baal van wat ik zie.
Niet mezelf schamen voor mijn gebit, dat eeuwige buikje en die Hollandse heupen en zadeltassen. Gewoon lachen en genieten.
~
The world according to me #54
Het lukt me dus ook steeds vaker om minder te moeten van mezelf en mezelf meer te omarmen zoals ik ben. Want, van wie móeten al die dingen die ik mezelf opleg eigenlijk? Natuurlijk, aan sommige dingen ontkom je niet. Slapen, eten, werken, dat zijn toch wel dingen waar die je niet zomaar kunt overslaan. Toch is er maar weinig dat echt moet.
Er is niemand die in m’n oor staat te schreeuwen dat ik moet presteren, of tig activiteiten op één dag moet doen. Het is vooral een kwestie van al die dingen willen. En toch is een dag al snel mislukt als er niet minstens iets nuttigs is gebeurd.
Waarom zijn we voor onszelf toch zoveel strenger dan voor een ander?
De meeste mensen zijn voor zichzelf veel strenger dan voor een ander. Daarmee leg je de lat snel té hoog. Nu is er met een hoge lat an sich niks mis, tot het je beperkt in de dingen die je doet en hoe je je voelt over jezelf.
Maar waarom zijn we voor onszelf toch zoveel strenger dan voor een ander? Waarom geven we een ander bij een slechte dag een knuffel en spreken we bemoedigende woorden wanneer iets mis gaat, en zijn we tegelijkertijd boos op onszelf wanneer we in diezelfde situatie zitten? Waarom is het prima wanneer een ander een fout maakt maar een enorme faal wanneer je zelf iets niet voor elkaar krijgt?
Wees eens wat liever voor jezelf
Veel mensen worstelen met het beeld dat heerst over een geslaagd leven, veel doen en vooral niks missen. En in plaats van te luisteren naar eigen intuïtie en gevoel, staan ‘normaal’ doen en jezelf wegcijferen om anderen tevreden te houden op de eerste plaats.
Belangrijker is om te kijken naar wat je echt wil, niet naar wat je moet, of denkt te moeten. Best een lastige vraag – zo vraag ik me nog steeds af waar ik nu echt blij van word en wat mijn hobby’s zijn – maar het is goed om eens bij jezelf na te gaan: doe je iets omdat het jou blij maakt of omdat je denkt dat anderen er iets van vinden als je het niet doet?
Ik merk dat ik tegenwoordig vooral strijd met mezelf. Met het plaatje dat ik in m’n hoofd heb, het beeld dat ik heb van mezelf… een beeld dat zo negatief werd dat ik mede daardoor in een depressie belandde.
Na mijn rondreis door Nieuw-Zeeland deze zomer ging er een knop om. Ik was zo klaar met mezelf en vooral het negatieve beeld van mezelf dat ik besloot mezelf wat minder af te kraken. Een spontaan verzoek van collega-blogger en fotograaf Laura om voor haar camera te staan op de Blaricumse hei zorgde voor een extra boost. Want waar ik normaal nauwelijks meer met brede lach op de foto sta – iets met scheef gebit en net iets teveel geinige opmerkingen over mijn ‘vampiertandjes’ – bleken juist die foto’s het mooist te zijn. En het meest mezelf.
De laatste maanden gaf ik mezelf maar weinig redenen om blij te zijn met mezelf. Deze fotoshoot [met Laura (Perfect Portret)] is dan ook een flinke opsteker en een #notetoself. Dat er genoeg redenen zijn om te lachen en ‘schijt hebben aan’ soms ook een prima motto is.
Met elke mooie jurk en figure hugging rok die ik draag, voel ik me beter, vrouwelijker, eindelijk weer meer mezelf.
Waar ik me me maandenlang zoveel mogelijk in wijde, donkere kleding hees, trek ik nu juist weer de jurken en rokjes uit de kast. Ik vulde mijn garderobe zelfs aan met een paar curve hugging kokerrokken. Omdat die heupen nu eenmaal bij me horen, zelfs als ik 10 of 20 kilo lichter ben. Het gevolg? Met elke mooie jurk en figure hugging rok die ik draag, voel ik me beter, vrouwelijker, meer mezelf, de moeite waard.
Hoe meer ik accepteer dat dingen niet altijd gaan zoals ik zou willen, hoe meer ik kan loslaten en tevreden kan zijn met wat ik heb en wie ik ben. En nee, dat is niet makkelijk en ik ben er nog steeds niet, ook al heb ik er het afgelopen jaar hard aan gewerkt. Maar ik heb geleerd: liever zijn voor jezelf mag. Ik mag mezelf best een off-day gunnen, dat stuk taart, die Netflix-marathon, die bankhang-dag wanneer ik dat nodig hebt. En ik mag falen en op m’n bek gaan, om daarna weer op te staan.
Lees ook: Waarom op je bek gaan helemaal niet zo erg is
Waarom deze 1200 woorden over minder moeten en meer mogen? Omdat ik mezelf er af en toe aan moet herinneren en jij het wellicht ook kunt gebruiken. Minder moeten en meer zelfliefde. Neem die tijd voor jezelf, luister naar je gevoel, geef je grenzen aan en wees niet zo streng voor jezelf. Want we zijn het waard. No matter what.
Foto’s door Laura (Perfect Portret)
18 comments
Herkenbaar Natas. Zo fijn dat je je langzaam wat beter gaat voelen. Jij bent absoluut de moeite waard lady. Je straalt op de foto’s van Laura. Je bent een mooie vrouw en gezellige dame. Neem de tijd om verder op te krabbelen. Take care!
Wat een goed artikel zeg! Ik herken me hier heel erg in. Ik ‘moet’ denk ik bewuster worden van het feit dat ik ook op mezelf ‘moet’ letten en aan mezelf ‘moet’ denken.
Mooi stuk! En herkenbaar ook. Dat ‘moeten’ altijd maar, het is gewoon zo vermoeiend. Knap dat je nu zo veel positiever naar jezelf kijkt. Voor mij is dat ook nog een doel. Net zoals het nog een doel is om ook uit mijn quarterlifecrisis te komen… Working on it…
En de foto’s zijn erg mooi! Je ziet er supergoed uit!
Je bent prachtig <3 Goede vraag trouwens: doe je het voor jezelf of een ander? Ik heb hier zelf ook enorm mee geworsteld het afgelopen jaar. Maar we mogen er zijn! En wat heerlijk dat je weer rokjes en jurkjes uit de kast pakt. Ik heb doe dat nu ook! Ik merk dat ik echt graag meer kleur draag en dat ik ben nu op zoek naar kleding waar ik mij helemaal mijzelf in voel en blij. Heerlijk is dat.
<3
Fijn om te lezen dit. Ik moet ook heel veel van mezelf. En ik ben in m’n hoofd ook altijd bezig met morgen/volgende week/ etc. Leef niet genoeg in het moment met als gevolg dat ik dan ook minder geniet van (de kleine dingen in) het leven. Pfff…
Wauw, wat een mooi artikel en ook wat herkenbaar wat je schrijft. Wat vervelend dat je in deze situatie terecht bent gekomen, en dat je zo’n negatief zelfbeeld hebt (gehad). Ik herken dit, en het alsmaar moeten wat beschrijft heel goed. Ik probeer hier hard aan te werken om positiever naar mezelf te kijken en ik hoop dat het met jou de komende tijd ook alleen maar beter gaat! Ik vind je foto’s prachtig (en je tanden ook) :)
Dank je wel! Hopelijk kun je iets met mijn artikel en lukt het jou ook! Want we ARE worth it <3
Super Natas, precies dit inderdaad. Ik denk dat zoveel mensen hier tegenaan lopen. Ik ben de laatste maanden ook steeds meer bezig met minder aandacht geven aan energievreters (ze het liefst verbannen uit mijn leven) en meer aandacht geven aan energiegevers. Want dat doen we ook nog weleens helemaal andersom (ik te vaak althans, stom). En hee, vergeet niet dat je een topper bent <3
Ik ook, en dan ben ik zelf ook nog eens zo’n energievreter voor mezelf. En volgens mij ben jij ook al goed bezig met je reis door Frankrijk nu! <3
Wat een geweldige post – je hebt helemaal gelijk!! Dat teveel moeten en streng zijn voor jezelf is erg herkenbaar. Ik heb die quarterlife crisis rond mijn 21e al gekregen (na het afstuderen van de kunstacademie, heeeelp) en ben daar pas vorig jaar echt uitgekomen. Wat een verschrikking!! Ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt en hoe verschrikkelijk naar dat kan zijn. Maar als je eenmaal doorhebt wat je wil en daarvoor ook echt durft te kiezen, man dat is fijn! Ik weet zeker dat je dat gaat vinden, voor die tijd is het soms gewoon even superkut helaas :(
Prachtige foto’s trouwens, vind echt dat je er op straalt!
Ik ben voor m’n gevoel alweer bijna toe aan m’n midlife crisis :’) Maar laat ik die nog maar even uitstellen, allang blij dat ik nu eindelijk weer wat meer zicht heb op mezelf en wat ik wil. Thanks! <3
Geweldig en jezelf complimenten geven ‘s ochtends als je in de spiegel kijkt….
You go girl….
Xoxo
Wat een Fantastisch stukje van een Fantastische vrouw! Kijk om je heen (en in de spiegel) en GENIET.
Ga vooral veel doen waar je zin in hebt en laten waar je geen zin in hebt.
Wat een ontzettend herkenbaar stuk heb je geschreven. We “moeten” (ha!) inderdaad onszelf verplichten om na te denken bij alles wat “moeten”, wat voor wie doe je het? Dat is zo’n goede vraag om jezelf te stellen af en toe. Ik vind het echt prachtige foto’s, ik zei het al op IG, maar hier met plezier nog een keer: je ziet er goed uit!
Dank je wel Lotte! <3
herkenbaar :). Wat mij hielp was het woord “moeten” vervangen door “willen”. Dat geeft een echt gevoel van regie.
Dat is een goeie inderdaad, helpt mij ook steeds meer om minder druk op mezelf te leggen. En langzaam ontdekken wat ik écht wil, en daarmee aan de slag of er voor gaan.
Comments are closed.