Mijn persoonlijke terugblik op de afgelopen weken lees je zoals altijd in The world according to me. Wat hield me bezig de afgelopen tijd, wat viel me op, plus de leukste artikelen die ik schreef en tegenkwam.
The world according to me #71
Over verlies en coping
Het is twee maanden geleden dat ik volkomen onverwacht ineens mijn kater Harry moest laten inslapen. Houdt dat je nu nog steeds bezig? Ja… Want hoewel de meeste tranen inmiddels zijn gehuild, gaat er nog geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Zijn aanwezigheid in huis niet mis en ik niet alles zou geven om mijn zwartharige monster weer te kunnen knuffelen en hem naast zijn haast identieke zus te zien liggen.
Het valt me zwaar om na 6 jaar ineens een geliefde huisgenoot die altijd behoorlijk aanwezig was ineens te missen. Mijn katten waren een rots in de branding de afgelopen jaren en meer dan eens de reden om ‘s ochtends m’n bed uit te komen.
Dat ik er één nu zo abrupt ben kwijt geraakt, doet pijn… en vooral de manier waarop vind ik lastig te verteren. Dat hij niet rustig van ouderdom is gestorven maar zelf veel pijn heeft gehad… het breekt m’n hart als ik eraan denk.
Gelukkig rent zijn zusje nog enthousiast het huis door, al is de dynamiek en ook zij veranderd sinds ze de enige kat in huis is.
Hoe ik er de afgelopen twee maanden mee omging? Door veel te huilen en erover te praten met vrienden die Harry ook weleens verzorgden. En te eten, want helaas ben ik nog steeds een emotie-eter die zowel leuke als minder leuke dingen met eten verwerkt.
Niet de beste manier, ik weet het. Gelukkig heb ik inmiddels ook eindelijk een sport gevonden die ik leuk vind en ram ik af en toe frustraties eruit tijdens een kickbokstraining. En verder gun ik mezelf de tijd om het er moeilijk mee te hebben.
Dat het me af en toe even naar de keel grijpt en de tranen in m’n ogen schieten. En wie weet kan ik over een tijdje ook weer naar foto’s kijken zonder dat ik vol schiet…
“In Nederland rouwen mensen gemiddeld 8,5 maand om hun hond of kat. Hoe sterker de band met het dier was, hoe langer het rouwproces duurt. Dieren kunnen bijvoorbeeld een grote steun zijn geweest bij een scheiding of ziekte. Als zo’n dier overlijdt, is het alsof een deel van het gezin of van jezelf wegvalt.”
Ik ben gelukkig lang niet de enige die rouwt om haar overleden huisdier, aldus dit artikel in het Parool.
Herinneringen aan een fijne avond in Londen
Naast rouwen om Harry hoorde ik deze week dat een leeftijdsgenote na een ziekbed van een paar maanden is overleden. Veel te vroeg, veel te snel… Ik leerde haar ooit kennen via werk en vierde een paar jaar geleden nog Sinterklaas bij haar en haar expat-vrienden in Londen.
Een herinnering die ik zal koesteren en echt mensen: leef en heb lief. Je weet nooit wanneer het ineens over is…
Leuke stedentrip-inspiratie
Van verdriet naar leuke inspiratie? Ja, want zoals gezegd: leef en geniet zolang het kan. Dus zoek je nog een leuke bestemming voor je volgende stedentrip? Deze bestemmingen stonden de afgelopen tijd in de schijnwerpers op Wat zij zegt:
- Dit wil je doen in San Gimignano: het middeleeuwse Manhattan
- Culturele stedentrip Wroclaw: voor kleurrijke bezienswaardigheden in Polen
- Citytrip Cardiff: dé alternatieve stedentrip voor jou en je vrienden
- Dit zijn 5 van de bekendste bezienswaardigheden in Florence
En verder? Verder leef ik zoveel mogelijk van dag tot dag, probeer ik weer wat beter voor mezelf te zorgen (dus beter eten, meer bewegen en meer slaap) en mezelf te omringen met fijne mensen.
Wat hield jou bezig de laatste tijd?
4 comments
oh ik zou ook intens verdrietig zijn als mijn huisdier, mijn maatje zou overlijden.. hopelijk heb je inderdaad een goede uitlaatklep kunnen vinden in het kickboksen, dat werkt waarschijnlijk wel lekker? Veel sterkte nog verder liefs,
Het boksen werkt zeker lekker, het gemis zal nog even blijven vrees ik. Dank je wel!
Ik kan me goed voorstellen hoe intens je nog rouwt om Harry, en dit nieuws erbij is dan weer een extra klap. Sterkte en liefs!
Oh jemig, dat is behoorlijk heftig nieuws :-( Zulke gebeurtenissen zijn (helaas) altijd een wake-up call en doen je beseffen hoe fragiel het leven is. Heel veel sterkte gewenst met de verwerking van dit verdrietige nieuws. Kan me voorstellen dat je dan Harry extra hard mist en juist op dit moment zo’n behoefte hebt aan knuffelen met hem. Maar je hebt volgens mij van wat ik kan zien op Insta een goede uitlaatklep gevonden in kickboksen, een klein lichtpuntje in deze moeilijke periode. Liefs! x
Comments are closed.